بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
بر طبق مستندات تاریخی شهادت امام حسن عسکری روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰هجری بودهاست .در کیفیت شهادت آن امام بزرگوار آمده است :
فرزند عبیدالله بن خاقان گوید: «روزی برای پدرم ( که وزیر معتمد عباسی بود ) خبر آوردند که ابن الرضا – یعنی حضرت امام حسن عسکری – رنجور شده، پدرم به سرعت تمام نزد خلیفه رفت و خبر را به خلیفه داد. خلیفه پنج نفر از معتمدان و مخصوصان خود را با او همراه کرد . یکی از ایشان نحریر خادم بود که از محرمان خاص خلیفه بود ، امر کرد ایشان را که پیوسته ملازم خانه آن حضرت باشند، و بر احوال آن حضرت مطلع گردند . و طبیبی را مقرر کرد که هر بامداد و پسین نزد آن حضرت برود ، و از احوال او آگاه شود . بعد از دو روز برای پدرم خبر آوردند که مرض آن حضرت سخت شده است ، و ضعف بر او مستولی گردیده . پس بامداد سوار شد ، نزد آن حضرت رفت و اطبا را – که عموما اطبای مسیحی و یهودی در آن زمان بودند – امر کرد که از خدمت آن حضرت دور نشوند و قاضی القضات ( داور داوران ) را طلبید و گفت ده نفر از علمای مشهور را حاضر گردان که پیوسته نزد آن حضرت باشند...» (1)
تمام ظاهرسازیها و اقدامات اینچنینی به این دلیل بود که شهادت امام را مرگ طبیعی جلوه دهند و دستگاه خلافت را در مقابل شیعیان قرار ندهند
دشمنی یهودیان از ابتدا
نژادپرستی تا جایی پیش رفته است که اگر بخواهی یهودی شوی شما را در دینشان راه نمی دهند. هر دوازده امام ما را یهودیان اذیت کردند. اصلا عرب های جاهلی در اندازه ای نبودند که بخواهند امام ها را اذیت کنند. این ها به عرب ها خط می دادند.